Połączenie Warszawa-Singapur to pierwszy historyczny projekt w ramach zbudowanego międzykontynentalnego łącza CAE-1. Rozwiązanie oparte jest na zupełnie standardowym, acz dużej skali sprzęcie komputerowym składającym się z jednego serwera typu Data Transfer Node (DTN) oraz 40 macierzy pamięciowych z zainstalowanym wysokowydajnym systemem plików Lustre. Po stronie ICM w projekt zaangażowani byli tylko dwaj specjaliści – Marcin Semeniuk skonfigurował po polskiej stronie cały układ, a o ciągłość łącz pomiędzy Warszawą a Singapurem zadbał Jarosław Skomiał. Głównym pomysłodawcą i międzynarodowym koordynatorem projektu był ówczesny dyrektor ICM, dr Marek Michalewicz. 

Projekt uzgodniony w połowie października 2018, został zrealizowany w ciągu dwóch tygodni. Ustanowienie nowego połączenia było możliwe dzięki transkontynentalnej współpracy:

– ICM, czyli Interdyscyplinarnego Centrum Modelowania Matematycznego i Komputerowego Uniwersytetu Warszawskiego, uznanego ośrodka superkomputerowego w Europie Wschodniej;

– A*CRC, znanego również jako A*STAR Computational Resource Center, specjalistycznego ośrodka HPC finansowanego przez rząd Singapuru;

– Zettar Inc., startupu z siedzibą w Palo Alto, Kalifornia, USA, finansowanego z przychodów własnych oraz funduszu Departamentu Energii Stanów Zjednoczonych (DoE); Zettar dostarczył aplikację zx do szybkiego przesyłania danych wielkiej skali (od 2016 r. ustanawia w tym zakresie rekordy świata).

Ponadto w zakresie współpracy społecznej, badawczej i naukowej oraz inżynierskiej, projekt osiągnął wiele godnych uwagi rezultatów.

Specyfikacja

• Skromny sprzęt może dawać najlepsze wyniki światowej klasy, jeśli zasoby są inteligentnie wykorzystywane.
• Infrastruktura produkcyjna, a nie pokazowe „demo” – po stronie ICM zostały użyte dwa produkcyjne systemy plików Luster; oba utworzone z 20 serwerów do przechowywania danych (OST); każdy OST ma 4 dyski twarde 7200 obr./min. Nie stosuje się nawet jednego dysku SSD. Potrzebny jest tylko jeden serwer DTN na każdym końcu łącza.
• Wynik został osiągnięty na najwyższym poziomie na świecie – transkontynentalne przesłanie danych ze średnią przepustowością ~ 60 Gb/s.
• Używany jest standardowy protokół TCP – nie ma potrzeby używania żadnego prywatnego protokołu.
• Ogromna odległość pomiędzy punktami końcowymi: 19 800 km (po długości światłowodu).
• Bardzo krótki czas przygotowania i zbudowania tego rozwiązania: łącznie 2 tygodnie.
• InfiniBand (IB), zwykle używany do połączeń w przestrzeni HPC, nie jest zdolny do łączenia interfejsów w przeciwieństwie do Ethernetu, ale dwa zasoby storagowe z interkonektami IB są agregowane w jedną całość przez oprogramowanie do przenoszenia danych Zettar zx.